تحلیل فیلم چهار راه استانبول
خلاصه داستان:
احد و بهمن ، افرادی هستند که محل کسب و کار آنها در ساختمان پلاسکو واقع شده اما به جهت ورود اجناس چینی، این دو در آستانه ورشکستگی قرار دارند. در همین حال، با ریزش ناگهانی ساختمان پلاسکو فکری به ذهن این دو می رسد و…
درباره فیلم « چهارراه استانبول » :
برای نوشتن درباره « چهارراه استانبول » می بایست به دو فیلم گذشته مصطفی کیایی یعنی « خط ویژه » و « بارکد » نگاهی انداخت. آثاری که درونمایه های اجتماعی داشتند اما برای روایت داستان از کمدی بهره می گرفتند و به حدی در آن غرق می شدند که شاکله اصلی این فیلمها در ژانر کمدی تعریف می شد. « چهارراه استانبول » نیز در ادامه روند دو فیلم قبلی مصطفی کیایی ساخته شده و بیشتر از فرمول فیلم پرفروش و موفق « بارکد » الهام گرفته تا بتواند موفقیت هایش را در سینما تکرار کند؛ اما فیلم جدید او یک بازگشت به عقب برای کارگردان محسوب می شود.
طرح موضوعاتی مانند دختر فراری و قمار و گرفتن دیه از راه خلاف، ازدواج اجباری و… از جمله موضوعات مورد بحث در « چهار راه استانبول » هستند که ساخته و پرداخته نمی شوند و در سطح باقی مانده اند. به این موارد باید کنایه های سیاسی کارگردان فیلم را هم اضافه کنیم که به نظر می رسد کماکان دغدغه نقد طبقه مرفه جامعه را دارد اما هنوز نمی داند که چطور باید به دل آنها بزند و در قالب فیلمنامه، وضعیت آنان را به چالش بکشد.
« چهارراه استانبول » در بخش بازیگری نیز اثر قابل ستایشی نیست و بازی قابل توجهی از بازیگران پر تعداد فیلم شاهد نیستیم.
مهدی پاکدل و فریادها و شیون های او که یکی از بدترین سکانس های فیلم است و تنها به جهت برانگیختن احساسات مخاطب در فیلم گنجانده شده، فیلم را به عقب می راند و زوج بهرام رادان و محسن کیایی نیز اینبار برخلاف « بارکد » ، فاقد هویت است. شاید در این میان تنها بتوان بازی مسعود کرامتی را شایسته توجه نامید.